یکی از مهمترین مباحث مهندسی رودخانه
آبشستگی,
موضعی, در تکیهگاههای پل است که بهصورت گستردهای در شش دهه گذشته مورد مطالعه قرار گرفته است. دلیل این امر تخریب اکثر پلها به دلیل آبشستگی موضعی اطراف پایه و تکیهگاه آنها میباشد و نه به دلیل سازهای. از این رو یافتن راهکاری برای
کاهش, عمق آبشستگی از اهمیت خاصی برخوردار است. در روشﻫﺎی ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﻨﺪه اﻟﮕﻮیﺟﺮﯾﺎن، ﮐﻨﺘﺮل آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﻗﺪرت ﺟﺮﯾﺎنهای موثر در آبشستگی ﺻﻮرت ﻣﯽﮔﯿﺮد. از جمله اﯾﻦ روشﻫﺎ ﻣﯽﺗـﻮان ﺑـﻪ زبریهای موضعی اﺷﺎره ﮐﺮد. در این تحقیق که آزمایشات در شرایط آبشستگی آبزلال و بر روی تکیهگاه نیمدایرهای انجام شد، اثر زبریهای موضعی در عمقهای مختلف و فواصل متفاوت و با ضخامت ثابت، مورد
بررسی, قرار گرفت. نتایج نشان داد که این زبریها در کاهش عمق آبشستگی و همچنین تأخیر در روند آبشستگی موثر بوده است. به طوری که وجود یک مقدار بهینه برای فاصله بین زبریها سبب افزایش عملکرد زبریها شده است. همچنین در بهینهترین فاصله بین زبریها هر چه عمق زبری افزایش یابد موجب کاهش بیشتر عمق آبشستگی و تأخیر بیشتر در روند آن خواهد شد. بی مایند...
ما را در سایت بی مایند دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : مهندس نقوی bmined بازدید : 125 تاريخ : دوشنبه 19 آذر 1397 ساعت: 13:09